|
|
|
|
|
|
 |
بگذار خداوند هدایتمان کند |
 |
|
| | تاریخ ارسال: 1387/3/6 | |
|
پروردگار درهای بسیاری را برای حقیقت بنا نهاده است، باشد که هر ایمان آورنده‌ای که بر آنها بیاویزد خوشامد باشد
«جبران خلیل جبران»
عرفا می گویند وقتی طی طریق خود را آغاز می‌کنیم اغلب می‌خواهیم با خدا سخن بگوییم و در حالی به پایان می‌بریم که به آنچه که «او» باید بگوید گوش نمی دهیم
پیر می‌گوید:«کمی بیاسای، آسان نیست. همیشه نیازی طبیعی برای انجام آنچه که صحیح است داریم و می‌اندیشیم اگر بی وقفه بکوشیم می‌توانیم آن را انجام می‌دهیم. کوشیدن، از پای افتادن، بلند شدن و دوباره کوشیدن مهم است. اما بگذاریم خداوند به ما کمک کند. در بحبوبه تلاش بزرگ، بیایید نگاهی به خود بیندازیم و بگذاریم تا «او» خود را بر ما آشکار سازد و هدایتمان کند
بیائید گاهی اجازه دهیم تا «او» ما را بر زانوی خود بنشاند
جهان در دست‌های ایمن خدا قرار دارد. پیوسته، اتفاق درست در زمان درست روی می‌دهد
***
شبی یک کشتی بخار در حالی که دریا را می‌پیمود گرفتار طوفان شد. کشتی چنان تکان می‌خورد که همه مسافران بیدار شدند. آنان وحشتزده از طوفان، تسلط بر خود را از دست داده بودند. برخی از آنان فریاد می‌کشیدند و عده‌ای دعا می‌کردند. دختر هشت ساله ناخدای کشتی نیز آنجا بود.سر وصدای بقیه او را ازخواب بیدار کرده بود. از مادرش پرسید:«مادر چی شده؟» مادر گفت که طوفانی غیر منتظره کشتی را گرفتار کرده است کودک ترسیده پرسید: «آیا پدر پشت سکان است؟» مادرش پاسخ داد: «بله پدر پشت سکان است.» دختر کوچک با شنیدن این پاسخ، دوب ا ره به رختخوابش بازگشت و در عرض چند دقیقه به خواب فرو رفت. باد همچنان می‌وزید و امواج خروشان پیش می‌آمدند، کشتی هنوز تکان می‌خورد، اما دخترک دیگر نمی‌ترسید، چرا که پدرش پشت سکان بود
خداوند همیشه پشت سکان است و حتی اگر طوفانها برخیزد و رعد غرش کند، «او» زندگی ما را هدایت می‌کند، ما نباید بترسیم و یا نگران شویم اگر فقط به «او» اعتماد کنیم، «او» امواج را فرو خواهد نشاند و آرامش را به قلبهای ما خواهد بخشید. همچنان که در راه زندگی پیش می‌رویم با انواع گوناگون هوای طوفانی، آرام، سخت،ملایم مواجه می‌شویم. زمانی می‌رسد که می‌بایست با مشکلات، خطر، رسوایی، اهانت، بیماری و مرگ روبه رو شویم، لحظاتی که ترس بر ما چی ر ه می‌شود، اما نباید فراموش کنیم که چنین تجربه‌هایی بدون هدف برای ما اتفاق نمی‌افتد. یکی از درسهای بزرگی که چنین رویدادهایی به ما می‌دهد، روی کردن به خداوند، و متکی بودن به «او» در هر شرایطی است
« خداوندا! تو سکاندار زندگی من هستی و من نباید بترسم، « تو » از من مراقبت می‌کنی »
ما توکل و اعتماد کردن را آموخته‌ایم، اما آن را در جای اشتباهی قرار داده‌ایم. ما به چیزهایی تکیه می‌کنیم که خود نمی‌توانند به خویشتن تکیه کنند
ما اعتماد خود را بر نیرو و قلمرو زمینی و ثروتهای دنیوی قرار می‌دهیم که ناپایدارند و از بین می‌روند. ما این کار را برای تامین امنیت زندگی نامطمئن در آینده ای نامطمئن انجام می دهیم. ما امنیت زندگی کنونی را در زمان حال قربانی می‌کنیم، زندگی و حیاتی که اگر فقط به خداوند تکیه کنیم می‌تواند از آن ما باشد
پیشنهادهای زیر درباره آنچه گفته شد مفید است
به مشکلات با لبخند سلام کنید و با خطرها با عشق مواجه شوید. هرگز فراموش نکنید که خداوند همچون مادری همیشه در کنار شماست، شما را راهنمایی و محافظت می‌کند و زیر چتر حمایت خود می‌گیرد. در لحظات بحران، تپش حمایت «او» را احساس کنید. به خود بگویید: «خداوند چون مادری مهربان دست مرا گرفته است، من در امنیت و اطمینان کامل هستم.» خداوند ما را فراموش نمی‌کند، ما نیز نباید او را فراموش کنیم. تا لحظه شکستن به او ایمان داشته باشید، و خواهید دید که آن لحظه هیچ‌گاه نمی‌رسد
دعا کردن را به صورت عادت درآورید. دعا کنید و به آن ادامه دهید. بسیاری از دعاهای ما بی‌پاسخ می‌ماند، زیرا دعا کردن را ترک می‌کنیم. ناشکیبا می‌شویم و ایمان خود را از دست می‌دهیم. احساس می‌کنیم که خداوند کاری برای ما نخواهد کرد، پس ما خودمان باید کاری انجام دهیم. فراموش می‌کنیم که خداوند در وقت مناسب عمل می‌کند. اگر«او» عمل نکرده است، بدین معناست که هنوز زمان درست آن نرسیده است. این امر نه تنها در مورد نیازهای مادی، بلکه در مورد نیازهای ذهنی و روحی نیز صادق است
دعا کنید که از ایمان بیشتری بهره‌مند شوید. آن کس که ایمان دارد همه چیز دارد، زیرا «ایمان می‌تواند کوه را به حرکت درآورد». همچون گرسنه‌ای که برای غذا و تشنه‌ای که برای آب دعا می‌کند، برای داشتن ایمان دعا کنید. ایمان داشتن یعنی مطمئن بودن از اینکه هر کاری که خداوند انجام می‌دهد بهترین است. ایمان داشتن یعنی پرورش این عقیده و باور که اگر خداوند چیزی را از بنده خود دریغ می‌کند، از آن روست که نعمتی بهتر به او عطا خواهد کرد
علاج همه بیماریهای جسمانی، ذهنی و روحی ارتباط با خداست. گه گاه از محیط خود جدا شوید و به درون خویش روید. در سکوت منتظر « خدا» شوید بی‌شک حضور«او» را احساس خواهید کرد. عاشقانه با «او» راز و نیاز کنید. تمام کارهای خود را به «او» بسپارید پیش از آغاز هر کاری دعا کنید که «او» به شما یاری برساند و متبرک گرداند. پس از انجام کار«او» را شکر کنی
هر آنچه را برایتان پیش می‌آید، بپذیرید. به دنبال «خوشی» نروید و از«ناخوشی» اجتناب نکنید. از هر چه پیش می‌آید لذت ببرید. هر آنچه تا به حال روی داده است، هر آنچه اکنون به وقوع می‌پیوندد و هر آنچه اتفاق خواهد افتاد، همه برای خیرماست. از همه افکار ترس، تردید و نگرانی روی برتابید. پنجره و درهای ذهن را به روی آنها ببندید. با هر رنج و محنتی، با عشق و خنده رویارو شوید
آن کس که این چنین زندگی می‌کند، معنای احساس امنیت و حمایت را در زمان حاضر و تا ابد می‌داند. هیچ طوفانی نمی‌تواند به او آسیب رساند، هیچ چیزی نمی‌تواند وی را بترساند. در میان شدیدترین طوفانها همچون قایقی که در جایی امن لنگر انداخته آرام است. چنین شخصی می‌تواند بر احساسات خود چیره شود چنین فردی «نفس» خود را زدوده و در زندگی مقدس و هماهنگی گام نهاده است، زندگی همراه با آزادی حقیقی که حق هر یک از بندگان خداست. او هیچ چیز ندارد، ولی بی اندازه غنی است. به هیچ کس وابسته نیست و همه مخلوقات ، انسانها، پرندگان و حیوانات دوستان او هستند. او هیچ کس را متحد خود نمی‌پندارد، بلکه همه را از آن خود می‌داند. او نیکخواه همه است، فقیر و غنی پرهیزکار و گناهکار، دزد و تبهکار، زمین خوردگان و فراموش شدگان. او به همه با عشق خدمت می‌کند و آنها را پاره‌های تمثال خداوند می‌بیند.
اقتباس از کتاب
گفتارهای جبران خلیل جبران
نوشته: آرمان بام دژفرد
مکتوب
نوشته: پائولو کوئلو
ترجمه: کامبیز شمس
هر روز به سوی تو می آیم
نوشته: جی.پی. وسوانی
ترجمه: فریبا مقدم
برای آن به سوی تو می آیم
نوشته: جی.پی. وسوانی
ترجمه: فریبا مقدم |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
